Schooldirecteur Joyce Ooms over het openen van de scholen

Zoals voor alle scholen in Nederland, was maandag een spannende dag voor obs De Lindenboom in Koog aan de Zaan. Hoe start je het schoolleven weer op na twee maanden lockdown? Hoe geef je onderwijs waarbij iedereen afstand houdt? Hoe ga je om met zorgen en angsten van kinderen, ouders en leerkrachten? De eerste indruk van directeur Joyce Ooms is positief. ‘Ik vond de sfeer goed, gezellig zelfs,’ vertelt ze. ‘Ik merk dat iedereen gemotiveerd is om er echt wat goeds van te maken. Kinderen waren ook hartstikke blij. Natuurlijk is er wat spanning, maar een collega zei, ‘Als ik die leerlingen zie, dan valt het weer van me af!’’

Toen bekend werd dat de scholen weer zouden opengaan op halve capaciteit, was de eerste vraag hoe klassen in tweeën moesten worden gedeeld. Bij De Lindenboon kozen ze voor een om-en-om model. ‘Op maandag geven wij les aan de ene groep en dan kunnen leerlingen de dag erop gebruiken als verwerkingsdag. En dinsdag komt de andere groep,’ legt Joyce uit. ‘Ons eerste uitgangspunt bij het opdelen was broertjes en zusjes op dezelfde dagen. Daarna kun je kijken, welke kinderen je bij elkaar zet.’

Social distancing realiseren binnen de praktische mogelijkheden van het schoolgebouw, vroeg om wat wat creativiteit, planning en ruimtelijk inzicht. Er wordt nu gebruik gemaakt van de verschillende ingangen en brandtrappen. Delen van het schoolplein zijn gemerkt, zodat groepen ’s ochtends om de beurt naar binnen kunnen zonder met elkaar in aanraking te komen. Voor de pauzes is er een doorloopsysteem bedacht, waarbij de klassen aan de voorkant naar buiten gaan en aan de achterkant weer naar binnen. In de klas houdt de leerkracht afstand.

Toch vindt Joyce dat soms het gezond verstand moet worden verkozen boven het strikt naleven van de regels. ‘Er was een meisje van vier, die net voor deze periode een paar keer op school was geweest. Die vond het doodeng. Ik heb haar overgenomen van haar moeder. Dan raak ik gewoon de hand van dat meisje aan. Toen ze op een gegeven moment de klas niet naar binnen durfde, heb ik haar ook even op schoot genomen. Dat moet ook kunnen. Ouders hebben dit zeer gewaardeerd.’

Kinderen hebben heel goed door dat afgelopen tijd een ongewone en onzekere periode was. ‘Je ziet sommige kinderen het schoolplein oprennen van vreugde en je ziet andere kinderen een beetje schoorvoetend het plein opkomen. Ze vinden het spannend,’ beaamt Joyce. Hoe ga je als schoolteam om met hun zorgen? ‘Door met ze te praten, en ook echt de tijd te nemen. Het is een kwestie van balans vinden. Je moet aandacht eraan besteden, maar ook weer verdergaan.

Hoe ingewikkeld de afgelopen periode ook was, en hoeveel nieuwe uitdagingen er nu ook zijn, Joyce is erg optimistisch. ‘Ondanks dat er een afstand was, lijkt het op een of andere alsof we in deze tijd dichter bij elkaar zijn gekomen qua begrip, luisteren en aandacht. En dat vind ik heel fijn.’